Leeftijd is slechts een getal en je bent nooit te oud om te leren. Maar als je na een dik jaar binnenzitten nog steeds geen barré-akkoorden kent, geen woord Portugees hebt geleerd en Oorlog en Vrede niet hebt gelezen, gaat het er dan ooit nog van komen in dit leven?

Jong als hij zich voelt, zou je niet zeggen dat Johan inmiddels de veertig nadert. Toch kreunt hij steeds vaker als hij even gaat zitten. Als er niemand in de buurt is, ontsnapt hem soms een ‘Hèhè..’ Ook kan Johan stiekem genieten van vloerverwarming. Hij blaakt van gezondheid, maar heeft soms onduidelijke, kleine pijntjes.

Johan verzet zich tegen het onvermijdelijke verval met liedjes, verhalen en relativerende humor. Schakelend tussen hilariteit en ontroering, tussen hoge idealen en lullige alledaagsheid, wil hij ervoor zorgen dat u uw eigen kleine pijntjes een avond lang vergeet.

Je collega’s zijn net als familie − je kiest ze niet uit. In zijn kleurrijke carrière belandde Johan dan ook in veel sluimerende conflicten, knetterende ruzies en pijnlijke misverstanden.

Hij beende over een chaotische camping in Frankrijk, gaf les aan drukke kinderen in Ghana, werd ontslagen middenin een teamvergadering en moest zelf ook ooit iemand laten gaan, waarbij hij onprofessioneel hard moest huilen.

Met een scherp oog voor het menselijk tekort schetst Johan in tien korte verhalen de vele manieren waarop het contact met collega’s mis kan gaan. Gênant, grappig en pijnlijk herkenbaar. Tragikomisch, en soms alleen maar tragisch.

Vanaf 20 januari in de boekwinkels.